Zucht… was ik maar een cellosnaar, dan kon zij mij strelen met haar vingers en haar haar. In een niet vol 013 streek Saartje van Camp, als essentieel onderdeel van Spinvis’ ensemble, mij naar hogere sferen. Van zoetgevooisd achtergrondzingend in ‘Aan de oevers van de tijd’ tot rauwrandnagel-cellerend in ‘In de staat van narcose’. Laat vervolgens Jan van Eerd uit zijn kooi om daar nog eens dunnetjes overheen te vibrafoneren en dan is het helemaal af als u het mij vraagt.

morgen of misschien wat later koop ik een fakkel en een kruis en dan loop ik over natgesneeuwde straten en ’s avonds ga ik weer naar huis.

Ondanks het addergebroed in het publiek dat zich schijnbaar in een kroeg waande (ik vertelde al eens eerder over standrechtelijke fusillades en zo: mijn opvattingen hieromtrent zijn na gisteravond alleen maar dieper geworteld) lukte het Spinvis wéér om een bijzonder indrukwekkende performance neer te zetten. Een aaneenrijging van hoogtepunten met dat éne liedje er net iets bovenuit stekend. De set zat uitgekiend goed in elkaar met een fijne mix van ouwe en nieuwe meuk. Helaas geen Lotus Europa, maar gelukkig wel Limonadeglazen Wodka. Spontaan werd de avond afgesloten met het nobele plan om het Osse plaatsje O. maar weer eens te bezoeken op 28 januari. SpiV in de Groene Engel. We kunnen het niet laten. Gelukkig maar.

Een paar fotootjes uit Tilburg zijn alhier te bezien

22 november. Het is zo ver. Aan de oevers van de tijd. Een traan kruipt over mijn wang…

aan de oevers van de tijd
keek ik om me heen
ik wachtte aan de kant
aan de oevers van de tijd
en alles ging voorbij
verloor zijn naam
en spoelde aan

aan de oevers van de tijd
hing ik maar wat rond
in het zachte dode licht
van de vreemde grijze zon
zocht ik naar die ene dag
naar een juli in een zomer in een jaar

kijk
iemand zwaait en roept
en blauw staat je zo goed
er gaat een telefoon
het boek ligt in de tuin
het is zo te zien nog vroeg
misschien een uur of twee

en daar
daar bij de auto staan
Josephine en Mike
een bruine Citroën
je doet iets met je haar
we gaan zo te zien nog weg
misschien al zometeen

Aan de oevers van de tijd
hing ik maar wat rond
tijd was vreemd was ik
en ergens tussen alle troep
van dromen, dromen todat
zingen stemmen in een zomer
in een jaar

kijk
iemand zwaait en roept
en blauw staat je zo goed
er gaat een telefoon
een boek ligt in de tuin
’t is zo te zien nog vroeg
misschien een uur of twee

en daar
daar bij de auto staan
Josephine en Mike
een bruine Citroën
je doet iets met je haar
we gaan zo te zien nog weg
misschien al zometeen…

(Spinvis > Aan de oevers van de tijd – album: Dagen van gras, dagen van stro – release: 23 november)

Uur U nadert. De single is inmiddels losgelaten en het album (Dagen van gras, dagen van stro) is zeer aanstaande. ‘Het voordeel van video’ staat natuurlijk inmiddels weer op mijn eigen nummer één, da’s onvermijdelijk. Monheer De Jong heeft vermoedelijk ongemerkt een abonnement op die plek. Van het nieuwe materiaal duiken her en der al wat previewtjes op. De ene schoonheid na de andere. De sublimatie van dat alles is natuurlijk Aan de oevers van de tijd. Ik zit er al 8 maanden met smart op te wachten. Benieuwd of de plaatversie net zo verpletterend is als de live-uitvoering op die gedenkwaardige en tegelijk trieste dag in april…

aan de oevers van de tijd
en alles ging voorbij
verloor zijn naam
en spoelde aan
aan de oevers van de tijd
hing ik maar wat rond
in het zachte dode licht…

Bent u graag alleen ?
Zijn de zaken geregeld ?
Bent u een ochtendmens ?
Hoe zou u graag heten ?

Slikt u nogal veel in het algemeen ?
Heeft u vrienden zonder auto ?
Werkt u niet snel maar wel volgens de regels ?
Waar bent u tegen ?
Gaan de dagen te snel ?
Of is het u om het even ?

Komt u vaak te laat ?
Speelt u dan de clown ?
Mist u iemand die al weg is ?
Al heel erg lang ?
En valt er dan soms regen ?

Ik ken de kamer waarin u woont
En als u huilt aan de telefoon
U danst zo mooi soms dat zie ik ook
Dat is het voordeel van video

Schrijft u ’t liefst met blauw ?
Eet u nooit op straat ?
Denkt u vaak aan geld of aan iemand van de zaak ?
Vindt u oesters geil ?
Bent u redelijk bang ?
Droomt u vaak nog van het ziekenhuis ?
En hoe komt dat dan ?
Of wilt u dat niet weten ?

Ik ken de kamer waarin u woont
En als u huilt aan de telefoon
U danst zo mooi soms dat zie ik ook
Dat is het voordeel van video

Spinvis > Het voordeel van video

Eindelijk. Na driekwart jaar smachten is het begin december zover. De 2e boreling van Spinvis ziet dan het daglicht. ‘Dagen van gras, dagen van stro’. Het voordeel van video wordt de eerste single. Briljant. Zoals gewoonlijk van SpiV. Luistert u zelf maar

Een Lotus Europa
Ik reed door de sneeuwwitte heuvels
Een heel dure broek van prachtig dun kalfsleer
Ik rookte nog Pall Mall
En ver in het Oosten verklaarde men oorlog en vlogen er ganzen

’t Was kort maar krachtig, afgelopen zaterdag in de prettige ambiance van de Bossche Verkadefabriek. Drie kwartier ‘Explicateur’ en een kwartiertje Lotus Europa. Het eerste behelsde een greep uit de collectie van het Filmmuseum, waarbij het ensemble van Erik de Jong de rol van muzikale explicateur op zich nam. Vandaar ook de naam. De muzikanten bleven in het donker gehuld waardoor je aandacht geforceerd uit moest gaan naar het grote filmdoek, waar beeldmateriaal van voor en tijdens WO1 werd getoond. Denk bij de muzikale ondersteuning niet in de term van liedjes maar meer aan een geluidstapijt dat de ene keer hoogpolig was en dan weer zo kaal als een biljartlaken. Bijzonder indrukwekkend, hoewel het jammer was dat de individuele muzikanten niet de kans kregen om te excelleren (en dan doel ik met name op Saartje met heur cello). Toetje was het epos ‘Lotus Europa’, een verbazingwekkend vreemd relaas over een stervende man in een zwembad die zijn leven aan zich voorbij ziet trekken. Jammer dat er niet nog wat meer nummers werden gespeeld; men was er immers toch en het was nog vroeg. Maar goed, eind december gaan we ons weer storten in de ‘gewone’ liedjes van SpiV. Dit was een uitermate smakelijk tussendoortje.