22 november. Het is zo ver. Aan de oevers van de tijd. Een traan kruipt over mijn wang…

aan de oevers van de tijd
keek ik om me heen
ik wachtte aan de kant
aan de oevers van de tijd
en alles ging voorbij
verloor zijn naam
en spoelde aan

aan de oevers van de tijd
hing ik maar wat rond
in het zachte dode licht
van de vreemde grijze zon
zocht ik naar die ene dag
naar een juli in een zomer in een jaar

kijk
iemand zwaait en roept
en blauw staat je zo goed
er gaat een telefoon
het boek ligt in de tuin
het is zo te zien nog vroeg
misschien een uur of twee

en daar
daar bij de auto staan
Josephine en Mike
een bruine Citroën
je doet iets met je haar
we gaan zo te zien nog weg
misschien al zometeen

Aan de oevers van de tijd
hing ik maar wat rond
tijd was vreemd was ik
en ergens tussen alle troep
van dromen, dromen todat
zingen stemmen in een zomer
in een jaar

kijk
iemand zwaait en roept
en blauw staat je zo goed
er gaat een telefoon
een boek ligt in de tuin
’t is zo te zien nog vroeg
misschien een uur of twee

en daar
daar bij de auto staan
Josephine en Mike
een bruine Citroën
je doet iets met je haar
we gaan zo te zien nog weg
misschien al zometeen…

(Spinvis > Aan de oevers van de tijd – album: Dagen van gras, dagen van stro – release: 23 november)