Mijn volstrekt onbekende mp3-spelert met de indrukwekkende naam ‘XCLEF HD-800’ heeft het na viereneenhalf jaar trouwe dienst nu ongeveer wel begeven. 20 gigabyte (dat was in 2004 een haast niet vol te krijgen hoeveelheid ruimte, al dacht ik daar in 2005 al weer anders over) aan muziek zwijgt in alle toonaarden. De accu laadt niet meer op, de connectors zijn vergammeld, de afstandsbediening (dat dan weer wel) doet het de halve tijd niet meer en zo kan ik nog wel 5 minuten doorgaan met het opsommen van de makkes van dit prachtig spul draagbare elektronica. Ik moet zeggen dat ik al bijna een jaar aan het uitzien was naar vervanging. Nee, geen iPod! Mijn eega is in bezit van zowel een Nano als een Shuffle. Alleen al dat afzichtelijke iTunes is al reden genoeg om niet te vallen voor de verlokkingen van Apple. En bijna 400 euri ophoesten voor een iPhone die niet kan bellen vind ik persoonlijk een tikkeltje too much. Nee, ik had mijn pijlen gericht op de Zune van Microsoft. Eén klein minpuntje in dit verhaal: Zunes zijn niet te koop in Europa. Maar u kent het verhaal van Mozes, de berg en Ebay? Precies. Met die ludieke dollarkoers van tegenwoordig is het ook nog eens een lust voor de portemonnee om te gaan winkelen aan de andere kant van de oceaan. ‘Ik leef in een roes, het licht doet pijn’ zingt Roosbeef mij toe via de fonkelnieuwe Zune 120. Hondertwintig gigabyte ligt smachtend te wachten om te worden ingenomen door mijn overigens bij lange na niet volledig gedigitaliseerde ceedeecollectie. Na wat gesynchroniseer van links naar rechts en voor naar achter zit ik nu op éénderde. Gelukkig kan er ook video op…

A propos Roosbeef: de cd van Roos Rebergen ging erin als koek. Zune lust er wel pap van. Vandaag gekocht, geript en van gesmuld. Wat een prachtig plaatje heeft dit meiske uit Duiven afgeleverd. Een voorzichtige parallel met Spinvis is te trekken – ook Roos bedient zich van op het eerste gehoor absurd aanhorende volzinnen die bij nader inzinken een prachtige dubbele bodem herbergen. ‘Ze Willen Wel Je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten’, zo heet de debuutplaat. Gaat dat horen. En wel hierboven. Maar hieronder mag ook. Een voor Omroep Gelderland gemaakt portret van Roos en haar familie en hun uit de klauwen gelopen antikraakwonen in een voor de sloop genomineerde boerderij.

‘De boerderij krijgt een spuitje… zonder verdoving’