‘You know that this will be the last time we will play in Holland, don’t you?’. Wayne Hussey’s woorden werden met massaal boe-geroep ontvangen. Na 22 jaar geeft The Mission de pijp aan Maarten maar afgaand op de publieke reactie in Tivoli tijdens hun laatste NL-optreden moeten ze die beslissing nog maar eens heul (heul heul) goed gaan overdenken. Een van de succesvolste uitdragers van de gothic rock kapt ermee terwijl veel tijdgenoten juist weer uit het graf zijn opgestaan.

‘Gothic rock?’, hoor ik u murmelen terwijl u aan zware prinsessenjurken en pompeuze kastelenpodia denkt. Nee, dus niet die Within Temptation / After Forever meuk. Denk aan The Cure, Bauhaus, Joy Division of The Sisters of Mercy (waar The Mission overigens een afsplitsing was). The Mission kende eind jaren tachtig / begin jaren negentig haar hoogtepunten met (zelfs) een plek als afsluiter op Pinkpop. Butterfly on a wheel en Tower of strength waren dé hits, terwijl de band muzikaal aan het afdrijven was van haar gothic roots. Na deze te korte periode van glorie zakte de band van Wayne Hussey weg in de vergetelheid. Ook ik vernam een aantal jaartjes niets meer van ze.

Een hergroepering en wat albums later blijkt dan toch het doek te moeten vallen voor de band. En hoe. Vanaf vandaaag staat de band vier avonden achtereen in de Londense Sheperds Bush om hun vier eerste (en beste) albums integraal te vertolken. Met her en der wat special guests, zoals The Sisters zelf of Murphy (coverbandje). Voorafgaand aan dit grootste afscheid trok de band nog eenmaal door Europa. Tivoli was dan weliswaar niet helemaal uitverkocht, maar het optreden was van bijzondere klasse.

Een bijzonder gemeleerd publiek (ik heb Duitsers, Belgen, Fransen en Engelsen gehoord) zorgde voor een uitgelaten sfeer; vergeleken met Paradiso 2005 was het een verademing om de band de ontvangst te zien krijgen die ze verdient. De setlist bestond – zo werd aangekondigd – uit uitsluitend nummers van hun eerste vier albums. Sorry, maar bijvoorbeeld ‘Like a child again’ is toch écht afkomstig van Masque en dat was nummertje 5 🙂

Intro
Tomorrow never knows
Serpent’s kiss
Over the hills and far away
Severina
Garden of delight
Afterglow
Like a child again
Love me to death
Dream on
Butterfly on a wheel
Hungry as the hunter
Daddy’s going to heaven now

Dancing barefoot
Mr. Pleasant
Like a Hurricane*
Deliverance*

Wasteland*
1969*
Shelter from the Storm*

Tower of Strength*

De nummers met sterretje kregen een extra 6 snaren in de vorm van Simon Hinkler, bandlid uit lang vervlogen tijden en voor deze gelegenheid nog eenmaal herenigd met zijn oude makkers. Hoogtepunten? Tower of strength, Severina en natuurlijk Deliverance. Oh, en Mr. Pleasant! Muzikaal gezien volslagen misplaatst Рeenieder die weet dat het een nummer van The Kinks is kan dat beamen Рmaar bijzonder feestelijk uitgevoerd. Net zoals de hele avond eindigde in ̩̩n groot feest. Een waardig afscheid.

Ik geef de meest recente cd ‘God is a bullet’ nog maar eens een draaibeurt. En kijk nog maar eens naar het handjevol kiekjes dat ik schoot. En betreur des te meer de beslissing om ermee te stoppen…