Een stille aftocht door de achterdeur van tennisland. Nederland verliest in een maand tijd 2 absolute iconen van haar tennissport en lijkt daar helemaal niet bij stil te staan. Vooral de manier waarop aan Paul Haarhuis wordt voorbijgegaan is stuitend. Naar de man, die samen met monheer Eltingh een duizendtal grandslams won, keek niemand meer om. En dat terwijl ik zelf behoorlijk emotioneel werd van zijn aankondiging abrupt te stoppen met het spelletje.

Dat Richard de bijl erbij neergooide was niet zo abrupt: dat die jongen uberhaupt ooit nog eens een balletje heeft geslagen mag een wonder heten en dat ie nu ‘gestopt’ is is alleen maar om het officieel te maken. Hij was al jaren gestopt. Maar Paul ? Paul was geweldig. Zichzelf nooit verliezend, geconcentreerd en berekenend. Paul is gestopt. Lang leve Paul. A propos gestopt: ik zie ‘m over een paar maanden wel weer ergens opduiken voor de zoveelste comeback. Om daarna weer ergens in de anonimiteit afscheid te nemen.