286 | 80 days
Airline-soaps zijn prachtig. Die over Schiphol bijvoorbeeld, of die andere waarvan ik de naam niet meer weet maar waarin die nichterige Jeremy altijd opdraaft (die van Russische origine). Maar de mooiste is die over Easyjet. Want daar kwam vanavond Marillion even in voor. Had op de website wel eens gelezen dat de heren rondom de kerstoptredens in Rotterdam eind 2001 waren onderschept door de filmploeg van onderhavige documentaire, maar ik had de aflevering nog nooit ergens gezien. Tot vanavond.
Geheel onverwacht zag ik aan de incheckbalie van (ik geloof) Liverpool Airport de kale kop van Kelly in beeld schuiven. Op de vraag ‘ken ik jullie niet ergens van?’ (gesteld door zo’n domme grondstewardess die in Easyjet’s geval nog dommer zijn dan dom) pakten Steve en Pete hun gitaartjes uit de koffers en zong H. even gezellig ’80 days’ mee. Amusant.
tju, dat heb ik dus gemist. waarom waarschuwt niemand mij ooit? maar goed, ik neem aan dat jij, attent als je bent, de videorecorder stante pede voorzien hebt van een onbespeelde beeldcassette en het betreffende stukje zowel voor je nageslacht als voor mijn verwende oogjes bewaard hebt?
ook gezien , maar dan toch al ruim een half jaar of meer geleden.Mannen die ik ook niet herkende en die acoustisch een moppie gingen spelen waarbij men later aangaf dat het de mannen van marillion waren
Jeremy ken ik ook; dat was ook onze favoriet. ik dacht dat dat de serie airport was.
Feit 1: ik lag in bed naar onderhavige docu te kijken. Feit 2: ik was zo verbaasd ‘mijn bandje’ ineens te zien dat ik slechts ‘he marillion’ tegen mijn vrouw kon fluisteren. Feit 3: ik heb boven geen videorecorder. Feit 4: ik heb alleen beneden een videorecorder. Feit 5: die doet het niet meer zo goed. Ergo: ’t is niet opgenomen. Sorry.