249 | Memory lane (6)

27 februari 2003 | roel | memorylane

Het is september 2000. Gekoeld door de airco rijden we ergens in de woestijn tussen Palm Springs en Scottsdale. Op weg van Californië naar Arizona via de Interstate 10. Een snelweg waar trucks je inhalen terwijl je zelf 110 kilometer per uur rijdt. Waar het asfalt een bibberende streep trekt door het gortdroge landschap. Waar je zo nu en dan wordt verzocht geen lifters op te pikken, omdat een eindje verderop een gevangenis is gebouwd in de zinderende hitte. De termometer in de auto geeft 48 graden celsius aan. Links en rechts draaien trage stoftornado’s hun rondjes. De interstate lijkt vlak voor onze huurauto al vloeibaar te worden. Michal slaapt, ik luister naar Racoon. Blue Days. De mooiste plaat voor dit moment. Niet 1 x, niet 2 x maar een heel uur lang. Tot in de verte de contouren van Phoenix opdoemen laat ik me voorstuwen door dit prachtige muziekje.

“Day by day it hits in.
Thanks for all you did in the blue days”

5 reacties op “249 | Memory lane (6)”

  1. Michal | op 6 maart 2003 | om 09:20 :

    Ik sliep helemaal niet!



  2. Roel | op 6 maart 2003 | om 09:24 :

    Echt wel ! Dat was toen ik die 3 lifters mee heb genomen, daar heb jij niks van gemerkt !



  3. Anoniem | op 12 maart 2003 | om 10:12 :

    Deze plaat doet mij niets , de vakantie omschrijving daarentegen laat voldoende memory wederkeren. We hebben ongeveer dezelfde route gemaakt. Californie ri. desert en parken, RockyMountains en Las Vegas en weer terug. Mij viel op dat er in de woestijn slechts enkele radiostations ontvankelijk zijn. Het ene station dat we nog doorkregen had een plaat welke steeds langskwam. Het was een cowboy die verhaalde over zijn liefdesleven. De muziek moet u erbij denken, de tekst geef ik u: “All my exes live in Texas, that’s why i work in Tennessee.”



  4. roel | op 12 maart 2003 | om 10:16 :

    Het doet mij deugd te zien dat er steeds weer stukjes herinnering bij uwes worden losgeweekt, Anoniempje. Met die exen in Texas en het daaromtrent uitwijken naar Tennessee heb ik op mijn beurt vrij weinig, maar het horen van dit soort materiaal in onderhavige setting is als een dekseltje dat op een potje past.



  5. Patrick | op 14 maart 2003 | om 10:26 :

    ach jee, komen de teksten als anoniem over. Ik hoop dat ditmaal mijn naam er wel bijstaat. ik heb hem namelijk speciaal gevuld.



Reageer

Warning: Undefined variable $user_ID in /customers/a/5/3/stationtenderness.nl/httpd.www/2020/wp-content/themes/state2008/comments.php on line 69

(c) 2001-2020 StationTenderness