207 | Memory lane (3)
Anduze, Zuid Frankrijk, 1988. Ergens halverwege Camping de l’Arche en Café des Arts in het dorp. Net voorbij ‘Castel Rose’, die ándere camping. Het smalle 1-auto-brede straatje is onverlicht maar wordt beschenen door de Zuidfranse maan. Krekels tsjirpen door de avond en de vleermuizen scheren rakelings over onze hoofden. Unheimisch voor sommigen, voor anderen een dagelijks wederkerend ritueel. Naar ‘het dorp’ betekende immers 2 x die route wandelen, bij elkaar toch bijna anderhalf uur. Die 90 minuten hebben nooit zo kort geduurd als in die bewuste vakantie. Dankzij ‘How beautiful you are’ van The Cure vloog de tijd. We zongen het de hele vakantie lang. Over hypocrisie en misconcepties. Zware kost voor in een vakantie, de tekst loog er niet om. De dubbelelpee werd een jaar eerder gekocht in Avignon en is inmiddels lichtgrijs gedraaid. Met de intrede van de homecinemaset is nu ook de platenspeler verbannen naar hogere oorden, waardoor het nummer uit het gehoorsveld verdween. Dankzij KaZaa beleef ik die vakantie nu opnieuw. En als je heel goed luistert hoor je hier nu weer de krekels op de achtergrond…
“And this is why I hate you
And how I understand
That no-one ever knows or loves another”
La Rochelle, West frankrijk, 1988, Ik ha d mijn vriendin net leren kennen maar kon haar nog niet genoeg om daar mee op vakantie te gaan. Mijn reis gezelschap bestond uit twee van mijn vrienden, Rob en Bran. In de oude volvo 340 van Bram reden wij met tent naar genoemde plaats. Het bandje van dat jaar bevatte een LP van Bruce Springsteen “Darkness on the edge of town”. Bram was al jaren verknocht aan de baas en ik begreep daar niet zoveel van ( ja The River stond als beginnend gitarisje natuurlijk wel op mijn ruppetwaar, maar echt boeien?). dat veranderde toen ik,s-nachts van Bram het bewuste bandje kreeg. liedjes over het wonen aan de wrong side of the track en het ‘s-nachts rond rijden met je auto zonder enig doel sloegen nu wel plots aan. depressie en melancholie ligt in die hele LP opgesloten. maar dus ook de herinnering van 3 jongens , een tent en een oude Volvo 340 die een week later door Bram midden op een plein in Parijs werd geparkeerd onder het mom van die Fransen slepen hem echt niet weg, als je maar voldoende asociaal parkeert.
Ik bemerk dat de serie ‘Memory Lane’ aardig wat herinneringen loswoelt bij de lezertjes (en bij mezelf)…