Ik zie het me nog schrijven, dik 2 jaar terug. ‘Conclusie: 3 dagen Londen zien, gedrapeerd rondom 2 Marillionconcerten, is voor herhaling vatbaar’. Vervang 2 Marillionconcerten door ‘een avondje Cult in de Brixton Academy’ en je hebt een aardig beeld van wat ik afgelopen weekend heb gedaan. Met Briljantje & Ryanair, Stansted Express, metro en benenwagen naar het Regent Palace Hotel op Piccadilly Circus. Vervolgens volkomen vertrouwend op intuitie en richtingsgevoel – oftewel zonder plattegrond – door deze prachtige stad slenteren en uitkomen bij Andy Warhol, Picasso en The Beatles. En Monet (‘de impressionist, de beste natuurlijk’). Bij de National Portrait Gallery, St. Paul’s, Modern Tate, London Eye, House of Parliament, Leicester ‘de knullen van de mannen’ Odeon , de National Gallery, de Westminster Abbey. Kortom: uitkomen bij al het prettigs dat Londen te bieden heeft.

Zoals de Brixton Academy. Bijna 5000 vooral mid-dertigers bevolkten de even uitverkochte als prachtige Brixton Academy voor een vrijdagavondje Cult. Het dak ging eraf, vooral tijdens de bekende prijsnummers als Wild Flower, Rain, Edie en natuurlijk She sells sanctuary. Jammer van de slechts 1,5 uur dat het optreden duurde, jammer van de exact zelfde setlist als in Tilburg. Maar wat een power, wat een herrie, wat een avond, wat een zaal,’ what a crowd’. Alleen al dit optreden was het tripje naar Londen méér dan waard.

Foto’s van Londen ? Alhier !

Zo lees je hier wekenlang nix nieuws en zo floepen daar weer allerlei Spinvissen tevoorschijn. En met reden. Erik de Jong brengt een leuke cd/dvd-single uit waarvan de titeltrack (‘Flamingo’) nog het minst leuk blijkt te zijn. ‘Wespen op de appeltaart’ en ‘Dag 1’ zijn twee prachtige tracks die niet hadden misstaan op ‘Dagen van gras, dagen van stro’. Met name ‘Wespen’ is een heerlijk zomers liedje, handelend over een patiënt in een (vermoedelijke) inrichting die sinds een dikke week een nieuwe mede-bewoonster in het oog heeft. Figuurlijk dan natuurlijk, dat snapt u wel. U denkt aan Ronnie ? Zou kunnen, al is die volgens mij al met de bus naar huis gegaan op de vorige plaat. Maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Of een spin een vis.

“het wordt een hele mooie dag vandaag
stoelen gaan naar buiten
en er hangen nieuwe slingers in de heg
meneer van Ouwenaar zet alle dingen recht
hij fluit heel vals en zwaait naar de portier

er is behoorlijk wat bezoek vandaag
wespen op de appeltaart
de koffie komt voorbij
ik vind het best
ik zou niet weten wie er jarig is – hoera
of hoe het nou toch verder moet met mij
en de dag is kort
en de dag is lang
’s avonds zijn er stemmen en een liedje op de gang

en de wolken gaan voorbij
vaarwel, vaarwel
ik hoop maar dat er roze koeken zijn”

Spinvis – Wespen op de appeltaart

Ik blijf u sufspammen met video, lieve lezert. Allemaal de schuld van dat vermaledijde YouTube natuurlijk. Want nu kan ik u eindelijk deelgenoot maken van ‘Aan de oevers van de tijd’, zonder te verzanden in technisch poeha over downloaden, codecs of framerates. Gewoon klikkerdeklik, en laat u meevoeren op de muzikale golven van nostalgie. Spinvis dus.

Volgende week maar weer eens een weekendje naar Londen. De vorige keer was prima bevallen, zoals u hieronder kunt zien.

Kleine zusjes worden groot. Eerst een wolk van een dochter en krap een half jaartje later mij ook nog even voorzien van een heuse zwager. Een prachtige dag. Ondergetekende had de eer om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Aangezien het bruidspaar een (voorlopig strikt) embargo heeft ingesteld voor wat betreft die kiekjes kan ik nu niet meer laten zien dan onderstaande. Ik kan u echter verklappen dat mijn eerste schreden op huwelijksreportageterrein best aardige plaatjes hebben opgeleverd.