Klikt u even op bovenstaand filmpje? Het is het door mezelf in elkaar geknutselde videoclipje voor Marillion’s nieuwe single ‘Whatever is wrong with you’. Wie op 1 december de meeste ‘views’ heeft gegenereerd op YouTube wint zo maar even 5000 Britse pondjes. Dus als u een minuutje heeft? Graag 🙂
En ieder nieuw woord werd een liedje
En ieder nieuw ding moest geproefd en verteld
Niemand mocht verdrietig
En alles moest samen – het spelen, het slapen
En om de beurt iemand verliezer en iemand de held
Toegedekt
Of op schouders rondgedragen
Was ik alleen maar een naam die ik net schrijven kon
Wist ik veel
Ik snapte amper in die dagen
Waar ik ophield
En waar de rest begon
Ach hoe wonderschoon, Wende Snijders met een van de mooiste Nederlandstalige liedjes ooit. Geluid en beeld lopen een beetje uit de pas, maar who cares.
Racoon / 013 Tilburg / 24.04.08
Sfeer: Ok
Super: Blue days / Good & Ugly
Briljantst: Thinking of you
Minpuntje: Geen ‘Feel like flying’
Plus: Omhoog gaande gem. leeftijd van publiek (vergeleken met vorige keer 013)
Minstr: Geouwehoer van het gepeupel tijdens de rustige nummers
Plus: Prachtig licht
Cijfer: 8,5
Voorprogramma: Milow (B)
Klinkt als: Americana (Solo meets Bright Blue Gorilla meets Counting Crows meets Jayhawks)
Cijfer: 7,5
Oftewel: ik heb slechtere voorprogramma’s gezien!
Een beetje blasé is ie wel, die titel hierboven. Sorry. Zaterdagavond beleefde ik in een dampend Paradiso mijn 42e Fishconcert. Kom na zoveel keer nog maar eens met een gevatte titel op de proppen! Ik geef het u te doen. 42x Fish? Ach, uitgesmeerd over 20 jaar valt dat nog best mee. De Marillionteller staat overigens al op 45, mocht u geïnteresseerd zijn in soort-van-wedstrijdjes. De complete lijst van door mij bezochte concerten van Fish danwel Marillion is overigens hier te vinden. Voor als u écht niets beter te doen heeft 🙂
Wat valt er na zoveel jaren nog te vertellen over een Fishconcert? Ik zou kunnen gaan smijten met superlatieven. Ik zou ook kunnen gaan roepen dat onze Schotse vriend misschien niet meer zo goed bij stem is als in zijn Marillionjaren. Of dat ie juist eigenlijk weer een stuk beter zingt dan een jaartje of 5 geleden. Dat zijn muzikanten af en toe nog een steekje laten vallen, zou ik ook te berde kunnen brengen. Dat ie met ’13th Star’ een van zijn beste platen heeft gemaakt. Dat Fish en Paradiso voor elkaar gemaakt zijn. En dat Frank Usher zo te zien weinig heeft overgehouden aan de hartaanval van eind vorig jaar. Allemaal dingen die ik zou kunnen gaan zeggen.
Maar ik zeg niks. Fysiek gezien is dat overigens al lastig, na 4 concerten in 5 dagen tijd. Nee, ik zeg niks omdat het niet hoeft. Soms zijn woorden overbodig. Duizend kelen en tweemaal zoveel armen gaven onze vriend het onthaal dat ie verdient. Kijk maar:
Excuses voor het slechte geluid, maar ik stond zó dicht bij de rechterspeakers dat m’n cameraatje het niet helemaal meer kon verhapstukken. Foto’s? Ja, hier!
