‘De Stemming’, een show of strength van de enige echte heerser van het Nederlandse cabaret. Freek de Jonge veegt de jeugdige generatie nieuwe grappenmakers nog steeds met gemak als hooguit lastige roos van zijn schouders. De verkiezingsconference waarvan enkele inspeelvoorstellingen de opmaat vormen tot de avond van 21-1 raasde vanavond door de Osse Lievekamp. Over de stemmen in het hoofd van Winnie die niet tellen, over Bonfire en over Charles Groenhuyzen en Henny Stoel. Meesterlijk. Gaat dat zien. Als het niet live is dan toch zeker op tv. En passant scoorde Jan nog een dubbelcd mét handtekening en persoonlijke groet. Voor zover je ‘voor Jan’ als persoonlijke groet mag opvatten, natuurlijk. O ja ? Jahaa !

Het cabaretduo Droog Brood wist zaterdagavond wederom een prachtige voorstelling in het Koningstheater op de bühne te leggen. Met o.a. het Smurfenlied (‘was er misschien een mannetje bij met een leidinggevende functie ? Eh ja, met een rood mutsje op en een wit ringbaardje ! Dan kan ik je met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid mededelen dat je toch echt de Smurfen hebt gezien’), tapdansen voor invaliden en het weergaloze terreuroffensief van een militante peuter jegens Soekeloekie. Gaat dat zien. Als bonus kwamen Ernst en ondergetekende hun oude wiskundeleraar van 15 jaar geleden tegen. En die was samen met zijn broer naar het theater. En zijn broer ? Dat was weer een collega-Boschlogie-cursist van ons, bekend uit de Bossche politiek. De wereld is klein…

Vrijdagavond gezien in het Koningstheater ‘s-Hertogenbosch: Kees Torn met zijn voorstelling ‘In de gloria’. ’s Mans 5e programma en een bijzonder goeie. ‘Ik probeer wel optimistischer te zijn, maar dat haalt toch niks uit’. Centrale thema’s: heel heel veel liedjes over zijn (vermeende?) alcoholverslaving, zijn José, zijn sigaren en zijn negativisme. En dat levert 2 uur en 1 kwartier subtiel verwarrend cabaret op. Waar voor je geld, zowel qua inhoud als duur van de voorstelling. De man die ooit na een opmerking uit de zaal een lange stilte liet vallen en vervolgde met ‘ik verzin zometeen wel iets adrems’. Van dat soort humor. Gortdroog en dus voornamelijk gegoten in liedjes. Die nooit irriteren of vervelen, zoals dat bij bijvoorbeeld Paul van Vliet eerder regel dan uitzondering is. Nog eentje dan: ‘Als ik langs een etalage loop waar op de ruit staat geschreven “Maak zelf uw kerstkaarten !!!” dan lees ik “Maak zélf uw kerstkaarten…”‘.

De koningen van de imitatie zijn niet meer. Nou ja, ze zijn nog wel, maar niet meer in de setting die zo leuk was. Studio Spaan natuurlijk. Erik van Muiswinkel en Diederik van Vleuten bleken de afgelopen 2 jaar heer en meester in het neerzetten van typetjes. Met name Van Hanegem (‘die gozert van van Nistelrode’) en Anton Geesink (‘stelselmatig’) waren van een briljante schoonheid. En wat dacht u van Bokky Terwogt (‘ik had er de schijt an’ – WK 1934/1938). Gelukkig zijn een aantal prachtige scenes bewaard gebleven via www.erikendiederik.nl. Want wat die Van Duin tegenwoordig met Van Gaal doet in Studio Spaan ? Joost mag het weten. Het slaat in ieder geval als een tang op een varken.

Het zijn toch altijd weer de Brabanders die op cabaretgebied de blits maken. Neem nu Steef Cuijpers, gisteravond 1 van de 4 standups van de Comedytrain-voorstelling in het Koningstheater. Prachtige humor; direct, snel en vooral gewoon leuk. Gaat ‘m zien !