Na een draaibeurtje of 10 is het zo klaar als een klont. Hoera ! World Container komt in het ranglijstje van Tragically Hip-platen met stip in de top 3 binnen. Elf stuk voor stuk prachtige songs die de ene keer doen denken aan Jayhawks, soms aan Hoodoo Gurus en heel af en toe zelfs aan Green Day. In het nummer ‘Love (sic)’ zit zelfs een Interpol-slaggitaartje. Maar bovenal doet het denken aan The Hip. Want de vernieuwingen in de sound zijn subtiel en niet wereldschokkend. Het stramien is al 23 jaar hetzelfde: gitaarrock met een bluesy inslag, overgoten door het gepassioneerde karakteristieke stemgeluid van Gordon Downie. Dat er in de loop der jaren eens een banjospeler of een pianist aanschuift, ach dat is bijzaak. Het gaat, muzikaal gezien, toch om de – opgeteld – 16 snaren en 2 drumstokjes.

Het knoppengedraai van Bob Rock (de goede man die tevens The Cult en Metallica produceerde) maakt de sound van Word Container vetter dan normaal en dat smaakt zeker naar meer. Hoogtepuntjes ? Dat moet dan The Drop Off zijn. Of The Lonely End of the Rink. Samen met In View. En Yer not the Ocean. En Pretend. Anders nog iets ? Ach, weet u wat; doet u ze allemaal maar. Lekker !!!

Tja, een berichtje over Marillion op nu.nl is natuurlijk een prima start van de marketingcampagne die vooraf gaat aan de release van Somewhere Else in maart 07. Alleen jammer dat ze er een foto aanhangen van dik 25 jaar geleden….

nu.nl/achterklap | Marillion geeft vier concerten in Nederland

Update: de Marillioncommunity is snel en meedogenloos. Ik heb Lucy (marketingmanager van Marillion) even op de hoogte gebracht en daarop is Nu.nl even fijntjes geïnformeerd over de gedateerdheid van het fotomateriaal. Binnen 2 minuten stond daar ineens een foto van Steve Hogarth. Goed zo.

Update 2: Ik stuurde een reply naar de redacteur van nu.nl om ‘m te bedanken voor de snelle corrigeeractie. Tussen neus ende lippen kon ik het niet laten even het Marillionweekend te noemen, met een linkje erbij en wat aanvullende info mijnerzijds. En u raadt het al: het staat (bijna) letterlijk op nu.nl. Hulde aan mezelf; mijn bijdrage heb ik nu al geleverd…

Hopla ! De 12e boreling van The Tragically Hip ligt in de wieg. World Container is wederom een sterke verzameling van songs, maar door het gebrek aan tijd om het album een fatsoenlijke luisterbeurt te gunnen moet ik u mijn gedetailleerdere mening helaas onthouden. Komt goed, binnenkort.

“Na 3 x eerder te hebben geroepen dat ‘dit toch wel eens echt de laatste x zou kunnen zijn geweest’, onthield ik me zaterdag wijselijk van dit commentaar. Dikke kans dat Fish eerdaags het oosten van het land weer aan gaat doen en net zo’n dikke kans dat Misplaced dan weer te berde wordt gebracht.”. Wat een wijsheid, om dat daags na Fish’ vertolking van Misplaced Childhood op het Scheveningse Schollenpop te schrijven. Streep dat ‘Oosten van het land’ overigens even door en vervang het door ‘De Boerderij in Zoetermeer’. Fish heeft namelijk het lumineuze idee geopperd om nog maar eens terug te komen en aldaar het werkelijk allerallerallerlaatste optreden in de opgerekte Return To Childhood tour te geven. Op 21 november kunt u voor de allerallerallerlaatste x Misplaced Chilhood ondergaan. Wellicht komt het album ú inmiddels de neus uit, mij in ieder geval nog niet…

De aankondiging komt (toevallig?) op dezelfde dag dat Marillion verklapt dat album no. 14 ‘Somewhere Else’ gaat heten en ergens in maart ’07 het levenslicht ziet. Een en ander moet natuurlijk opgeleukt worden met een tourtje en dat levert op 1,2,3 en 16 mei een viertal ongetwijfeld prachtige avonden op. Achtereenvolgens in 013, Hardenberg (?!), Vredenburg en Vredenburg. Samen met het Marillionweekend van februari raakt de kalender van komend jaar dus al weer prettig gevuld. Mag ook wel, na een jaartje alleen maar Fish te hebben gezien. De 16e valt overigens midden in de meivakantie; dat wordt dus een camping zoeken in hartje Utrecht. Weet iemand plek voor een flinke vouwwagen tent trailer?

Als je eens in de 5 jaar een album baart waardoor je je bandje nét op tijd aan de vergetelheid weet te ontrukken en je weet daarmee ook nog eens Plaat van het Jaar te worden, dan doe je het best aardig. Het gaat natuurlijk over Johan met het album THX JHN. 10 pareltjes die na maanden nog net zo fris en sprankelend klinken als bij de eerste luisterbeurt. Dat het live net zo prettig smaakt bleek gisteren nog maar eens in de Willem II in Den Bosch. Jacco de Greeuw cs. legden in het in de jaren 80 blijven steken interieurtje van de popzaal een fraai tapijtje van melancholie neer. Een decennium Johan – samengevat in dik anderhalf uur – levert je een schare kippenvelnummers op om U tegen te zeggen. Coming in from the cold, She’s got a way with men, Pergola, Day is done, Everybody knows en natuurlijk Oceans. Bij gebrek aan eigen foto- danwel videomateriaal moet u ’t even met youtube doen (met de clip van Oceans in het bijzonder).

Speciale vermelding overigens voor voorprogramma Moss, natuurlijk óók uit de steeds legendarischer proporties aannemende stal van Excelsior. Het bandje rondom ex-Caesar Marien Dorleijn wandelt her en der door hetzelfde muzikale straatje als Johan. Een straatje waar het bijzonder goed toeven is.